Tel-Aviv, simboli kryesor i kombit të start-up-eve, ka arritur që prej dy dekadash të jetë një nga qendrat teknologjike më dinamike në botë. Kompanitë aty krijojnë çipa, software, drone dhe objekte të lidhura. Por pas kësaj inovacioni, një realitet tjetër del në pah: ai i një mali me mbetje elektronike që po rritet, një reflektim paradoksal i një vendi në krye të përparimit digjital… dhe në prapambetje në menaxhimin e mjedisit. Përballë kësaj kontradikte, Get-RE, një kompani e re lokale, ofron një zgjidhje të re për riciklimin e telefonave mobilë dhe transformimin e mbetjeve në burime.
Indeksi IA: Biblioteka e njohurive mesdhetare
Si të riciklojmë mbetjet elektronike të Tel-Aviv?
22-med – nëntor 2025
• Në Tel-Aviv, inovacioni teknologjik gjeneron një mal në rritje të mbetjeve elektronike.
• Start-up-i Get-RE transformon telefonat e përdorur në burime dhe përfaqëson një ekonomi të re qarkulluese izraelite.
#izrael #telaviv #riciklim #teknologji #mjedisi #ekonomiqarkulluese
Çdo vit, Izraeli prodhon rreth 100,000 ton mbetje elektronike, sipas vlerësimeve të ministrisë së Mbrojtjes së Mjedisit. Kompjuterët e vjetruar, telefonat e thyer, bateritë e përdorura, printerët, kabllot dhe kartat e nënës grumbullohen në deponi ose pas ndërtesave. Tel-Aviv, me popullsinë e saj të re dhe të lidhur, përqendron një pjesë të madhe të tyre. Në rrugë, nuk është e pazakontë të shohësh ekrane të grumbulluar pranë kontejnerëve, dëshmitarë të heshtur të një shoqërie që konsumon me një ritëm të çmendur dhe hedh më shpejt se kurrë.
Sipas raportit të fundit të Global E-waste Monitor, më shumë se 60 milion ton pajisje elektronike hidhen çdo vit në botë, nga të cilat vetëm një e pesta riciklohet siç duhet. Në Izrael, pjesa e saktë mbetet e vështirë për t’u përcaktuar, por ekspertët bien dakord: mbledhja mbetet e paplotë, gjurmimi është i paqëndrueshëm dhe kapacitetet lokale për riciklim janë ende shumë të kufizuara.
Që nga viti 2012, vendi ka miratuar një ligj mbi “përgjegjësinë e zgjeruar të prodhuesit”, i frymëzuar nga direktivat evropiane. Në teori, prodhuesit dhe importuesit duhet të financojnë mbledhjen dhe riciklimin e pajisjeve që nxjerrin në treg. Në praktikë, zbatimi është më kompleks: në fakt, komunat mungojnë në mjete, operatorët privatë garojnë për kontrata, dhe shteti përpiqet të koordinojë një sektor ende të fragmentuar.
Ky artikull ende nuk është në dispozicion.
Kthehuni së shpejti për të zbuluar këtë artikull!