Για πολύ καιρό, φανταζόμουν τη Μεσόγειο μέσα από μια προκαθορισμένη εικόνα. Μου φαινόταν «φυσικό», ως Γάλλος ή ως Ευρωπαίος: η Ευρώπη, στον Βορρά, βρίσκεται πάνω, και η άλλη όχθη, η αφρικανική και αραβική, στον Νότο, βρίσκεται κάτω. Όμως αυτή η αναπαράσταση, τόσο διαδεδομένη και κυρίαρχη, δεν είναι παρά μια ευκολία, που για καιρό έμεινε αμφισβήτητη. Ο Ανδαλουσιανός γεωγράφος Αλ Ιντρίσι (Al Idrissi), που εργάστηκε για τον βασιλιά Ρογήρο Β΄ της Νορμανδίας στη Σικελία, απεικόνισε τη Μεσόγειο με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: η Αφρική βρίσκεται πάνω και η Ευρώπη κάτω.
Όταν αντίκρισα για πρώτη φορά αυτόν τον χάρτη του Αλ Ιντρίσι και ανακάλυψα αυτήν την άλλη οπτική, ένιωσα χαμένος∙ δεν είχα πια σημεία αναφοράς για να προσανατολιστώ μέσα σε αυτή τη θάλασσα ανάμεσα στις στεριές που συγκροτεί τη Μεσόγειο.
Είναι πλέον καιρός να μάθουμε να αποκεντρώνουμε το βλέμμα μας, να ποικίλλουμε τις – υποτιθέμενα «γεωγραφικές» – οπτικές μας και να αναγνωρίζουμε τους νοητικούς χάρτες που έχουν εγχαραχθεί μέσα μας. Είναι αυτοί που διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο.
Έτσι, γεννιέται μια ζωντανή έκπληξη όταν βιώνει κανείς μια άλλη Μεσόγειο, παράλληλη, κατηφορική ή επιμήκη, μέσα από αυτό το μακρύ θαλάσσιο «δάχτυλο» των 800 χιλιομέτρων που χαράζει η Αδριατική. Μια διαφορετική προοπτική αναδύεται τότε, κατά μήκος της διαδρομής, ως προς τον μεσογειακό κόσμο — αλλά όχι μόνο.
Αυτό το άρθρο δεν είναι ακόμα διαθέσιμο. Επιστρέψτε σύντομα για να ανακαλύψετε αυτό το άρθρο!