Ka shumë kohë që e kam përfytyruar Mesdheun nga një imazh i gatshëm. Ai dukej si « natyror » për një francez ose një evropian: Evropa, në veri, është lart, dhe bregu tjetër, afrikan dhe arab, në jug, është poshtë. Por kjo përfaqësim, shumë e përhapur dhe dominuese, nuk është gjë tjetër veçse një konvencë, shumë kohë e padiskutueshme. Gjeografi andaluzian, Al Idrissi, i cili punonte për mbretin Roger II të Normandisë, në Siçili, e përfaqësonte Mesdheun krejt ndryshe: Afrika është lart dhe Evropa poshtë.
Kur e pashë për herë të parë këtë hartë të Al Idrissit dhe zbulova këtë kap tjetër, isha si i humbur, nuk kisha më asnjë pikë referimi për t’u orientuar në këtë det midis tokave që formon Mesdheu.
Është koha e duhur për të mësuar të zhvendosim vështrimin tonë, për të variuar perspektivat tona, që supozohet të jenë « gjeografike », dhe për të njohur hartat mendore që janë të printuara në kokat tona. Ato formojnë vështrimin që ne kemi mbi botën.
Një befasi e madhe ndodh kur përjetojmë një Mesdhe tjetër, paralele, në rënie ose longitudinale, përmes këtij gishti të gjatë deti prej 800 km që vizaton Adriatiku. Një perspektivë tjetër shfaqet atëherë, duke ecur, në atë që i përket botës mesdhetare, por jo vetëm.
Ky artikull ende nuk është në dispozicion.
Kthehuni së shpejti për të zbuluar këtë artikull!