Në Marok, mungesa e ujit ndikon në bujqësi, por edhe në blegtori. Kostoja e mishit të kuq po rritet dhe vendi, më parë i vetë-mjaftueshëm në prodhimin e tij, tani është i detyruar të importojë nga jashtë. Përballë kësaj situate bie në sy një racë gjedhi. Rritet ekskluzivisht në rajonin malor të Oulmès-Zaer dhe reziston natyrshëm ndaj thatësirës. Një burim frymëzimi, që qeveria marokene po përpiqet ta ruajë dhe ta zhvillojë.
Ata kanë rrathët e syve të bardhë, lëkurë të kuqërremtë që errësohet pak në ijë, brirë të bukur me hark dhe një fytyrë të bardhë.
Kur zbritën nga malet për ngjarje si Shfaqja Ndërkombëtare Bujqësore në Marok, e cila u zhvillua në mes të prillit në Meknes, lopët Oulmès-Zaer dalloheshin për pamjen e tyre si dhe për origjinën e tyre nga ky rajon në zonën e brendshme të kryeqytetit Rabat.
Ato përfaqësojnë sot racën e fundit 100% marokene në vend.
Një racë që reziston shumë mirë ndaj sëmundjeve dhe adaptohet në kushte të thata
"Kjo është një kafshë që ka mish të jashtëzakonshëm dhe shumë të kërkuar... Dhe qumështi i saj ka një ndër nivelet më të larta të yndyrës në botë dhe një përmbajtje të madhe të proteinave, shpjegon Ahmed Aïttaleb, veterinar i formuar në Institutin Agro-Veterinar Hassan II në Rabat, dhe drejtor i Federatës blegtorëve të Oulmès-Zaer (FMERBOZ). Është gjithashtu një racë që reziston shumë mirë ndaj sëmundjeve, dhe përshtatet plotësisht me thatësinë... Një lopë-akordion në njëfarë mënyre".
Sot, kjo cilësi dhe ky adaptim janë marrë si shembull. Në vitet e fundit, Maroku ka vështirësi në sigurimin e prodhimit të tij kombëtar të mishit të kuq, i cili deri më tani kishte famë në gjithë Afrikën e Veriut. Sipas ministrisë së Bujqësisë, numri kombëtar i kafshëve është në rënie, me 2% këtë vit për delet krahasuar me vitin e kaluar, dhe me 4% për kecat. Sa i përket bagëtive, nëse flasim vetëm për prodhimin e mishit, janë 40,000 viça të importuar çdo vit nga Evropa për rritje.
Një racë që mund të sigurojë vetëmjaftueshmërinë e Marokut
Thatësira është një nga faktorët kryesorë shpjegues. Mungesa e ujit për vitin e gjashtë radhazi shkakton humbje në prodhimin e barërave. Importimi i ushqimit të kafshëve bëhet i nevojshëm, duke dyfishuar koston e prodhimit për blegtorin dhe në fund të zinxhirit, për konsumatorin. Dhe vetë blegtorët e Oulmès-Zaer nuk shpëtojnë nga kjo situatë. "Këto gjashtë vitet e fundit, numri i kafshëve të destinuara për prodhimin e qumështit dhe mishit është zvogëluar shumë," thotë Ahmed Aïttaleb. "Nga 15,000 krerë në vitin 2004, ne kemi shkuar në 5,000 sot."
Kjo racë vendase ka megjithatë shumë potencial për të siguruar vetëmjaftueshmërinë me mish të mbretërisë. Vetë ajo konsumon vetëm burimet e pranishme në shkëmbin e Zaerit ku ajo zhvillohet lirshëm, në harmoni me ekosistemet vendase. Që nga nëntori i kaluar, ajo është subjekt i një kontrate-programi me qeverinë për të ruajtur dhe zhvilluar.
Çmimi për lopën më të mirë të racës vendase
« Qëllimi është të arrihet numri i 15,000 kafshëve deri në vitin 2030, thekson Ahmed Aïttaleb. Po ashtu, po zhvillohen studime për të certifikuar mishin e tyre, dhe për të studiuar produktet e tyre të përbashkëta si qumështi dhe smeni... » Dhe pse jo, në afat të mesëm, sipas këtij specialisti që filloi të interesohet për këtë racë gjatë studimeve të tij, zgjerimi i rritjes së kësaj specie në rajone të tjera. Normalisht, nëse ato kanë pyje malore dhe tradita të ngjashme blegtorale...
Ndërkohë, këto lopë, janë përfaqësuese në konkurse dhe ekspozita, duke treguar cilësitë e tyre të jashtëzakonshme. Një prej tyre, në Meknes, mori çmimin e lopës më të mirë të races lokale, nga ministri i Bujqësisë maroken.
Pronari i tij, Mohamed Jeddoubi është më i riu nga kultivuesit e FMERBOZ. Për Ahmed Aïttaleb, ai përfaqëson tashmë të ardhmen... Atë të federatës, e krijuar sapo në vitin 2019, por edhe atë të rinovimit të racës Oulmès-Zaer në vend.